Allah:‘’Rahman’ın kulları yeryüzünde vakar ve tevazu ile yürürler.’’ buyuruyor. Ve ardından mütevazi miyiz kibirli miyiz bilebilmek için bir erdemi sunuyor bizlere: ‘’ Cahiller kendilerine laf attıkları zaman ‘selam’ der geçerler. ‘’ *
Cahil ‘âkil’ kelimesinin zıddıdır. Duygularını kontrol edemeyen insanlara denir. Akıllarına bir kötülük gelince hemen dudaklarına dökülüverir. Duygularını kontrol edemedikleri gibi duyularını da kontrol edemezler. Bu insanlar tarafından yapılan bir hakareti bırakın, bir eleştiri bile bize dokunur ve savunma ihtiyacı doğurur. Ve biz vakar ve tevazu ayetini üstümüze almadığımız için bunlara bir türlü ‘selam’ diyemeyiz. Cahiller bize laf attıklarında biz de duygularımızı kontrol edemez, cahillik ederiz. Korkarız çünkü ezilmekten. Fazlaca korkarız. İşte bu korku bizi her an tetikte tutar. Eleştiriye kapatır. Bu da bizi mütevazi olmaktan çıkarır. Yüce Allah uyarır: ‘’Yeryüzünde böbürlenerek yürüme! Çünkü ne göğe ulaşabilir, ne de yeri yarabilirsin.’’*
Peygamber ne yaptı? Rabbinden gelen emre uydu. Büyücü dediler, sihirbaz dediler, mecnun dediler. O selam dedi ve yalnız Rabbinden gelenleri duyurdu. Kendini aklamadı ve onlara hadlerini bildirmediği için kahrından ölmedi. Peki nasıl bir peygamber görüyoruz? Ezik, pısırık bir peygamber mi, aksine herkes tarafından saygı duyulan imrenilen bir peygamber mi? Ne desek de inkar etsek diye ölçüp biçen bir müşrik kadro çıkıyor karşımıza. Ve bir amca ki kıskançlığından yollarına dikenler döken... Bütün bunlar onun ezikliğinden meydana gelecek değil ya! O peygamberdi demeyelim yine.. Peygamber olmasına rağmen karşılık vermekten sakınmıştı. Vakarlı duruşundan taviz vermemişti. Rabbi ona ‘’Şüphesiz sen yüce bir ahlak üzeresin’’ demişti, O da ahlakının gereğini yapmıştı.
Biz neden yapamıyoruz? Vakarımız bizi neden durduramıyor zaaflarımıza karşı? Neden bu eziklik korkumuz? Kur’an bize öğüt olarak yetmiyor mu? Mütevaziliği yanlış mı anlıyoruz, yoksa cahillik bize çok uzak bir tanım mı geliyor? Bu sorular müminlerce üzerinde durulması gereken sorular fikrimce. Çünkü ümmetin başına ne geliyorsa herkesi cahil ilan edip kendini bilmeyenlerden, duygularının ve fikirlerinin esiri olanlardan geldi. Bize gelen her kendini bilmezi rakip kabul ettiğimiz müddetçe ilerlemeden bahsedilmesi zor. Mütevaziliğimizi tescillemeliyiz. Biraz esenlik dileğinden kimseye zarar gelmez..
YAZAN: Rû-nemâ
Yorum Gönder