Yer: okul çıkışı🏫
Saat : 15:00🕒
Mert: evraka diyip şu fotokopileri havaya fırlatmak istiyorum lan . sınavlar bittiğine göre şimdi sinemaya gidebiliriz.
Sami: tamam dur hakanı arayalım evdeydi o hazırlansın.📞
Mustafa: Ahmed’i de çağıralım
Mert& sami: 😒😒😒
Mustafa : hangi filme gidiyoruz demiştiniz….? 😕
Sami: Hakan’ı evden alalım eşyaları eve bırakıp gidelim.
Yer: öğrenci evi🏘
Hakan: Mert görücüye çıkmıcan hadi abisi güya beni alıp çıkacaktınız..
Sami: aaaa , bir kere o sırma saçlarına fön yapmadan sprey sıkmadan şekil vemeden asla çıkmaz. 😎
Msutafa: sami Ahmed ne yapıyodu? Çağırdın mı?
Sami: arkası dönük yatakta boş boş oturuyodu. Hiç seslenmedim.😐
Mustafa: o boş boş oturmaz emin misin bişey yapmadığına?
Sami: Rabıta yapıyodur abi belki 😂😂bırak adamı .
Mustafa: en azından teklif edelim gelmez zaten. Ahmeeed . Ahmeeeeeed.
Kapıda görünen Ahmed’i gören Mustafa:
Ahmed? Abicim? İyi misin yüzün kireç gibi olmuş.
Hakan: kanka iyi misin ne oluyo korkutma bizi❓
Mert: ne oluyo lan⁉
Ahmed : dedem… hakkın rahmetine kavuşmuş…😭😭😥
Hakan: hadi yaaa… başın sağ olsun kanka.
Mustafa : allah rahmet eylesin kardeşim. Çok üzüldüm. kaç Yaşındaydı?
Ahmed: 82
Sami: ohoo , oğlum yaş yetmiş işi bitmiş ne diye üzülüyon lan😂
Hakan& mustafa& mert: 😒
Sami: yani üzülme diye şey ettim.
Ahmed: görseniz hiç yaşlı gibi değildir. Her işini kendi görür. Ablamlar yemek iletse, ben kendim yaparım elim ayağım tutuyor diye azarlar. Benim dedem çok başka insandır. Benim ismimi de onun gibi olayım diye koymuşlar. Hatta erkek çocuk olsun da onun gibi olsun diye hep beklemişler en sonunda 4 ablamdan sonra dünyaya gelmişim.
Hakan: neden ? dedenin ne mahareti vardı ki?
Ahmed: benim dedem onun babası ve dedesi köyün muhafızları gibidir. Dedemin babası malum dönemde
Kur’an’lar toplatılırken saklamış gizliden gizliye bütün halka Kur’an öğretmiş. Köylü halkı da dedemin babasını sır gibi saklamış asla ifşa etmemiş. Benim dedem onun yanında büyümüş. 60 larda ezan Türkçe okutulurken en çok dedem mücadele vermiş, jandarmaya karşı dik durmuş.
Jandarma da neticede vatan evladı kaç defa göz ardı etmiş ama bi şekilde üst komutanlar bunu duymuş, köye ekip sevk edilmiş. Tabi dedem gene ezan Türkçe okunmaz Allah’tan korkun diye bağırmış falan . o büyük komutanlardan biri silahının arkasıyla dedemin dizine vurmuş kırmış bacağını.
Hakan: ayyy😨
Gözyaşları içinde anlatmaya devam eden Ahmed: tabi babam yeni delikanlı o zamanlar, o da askere karşı çıkmış falan derken almışlar içeri ama sonra köylünün baskısıyla salmışlar tekrar. Dedemin hiçbir sağlık problemi yoktur hastane yüzü görmemiştir hayatında, ama o ayağının kırılması… nişane gibi bugün bile hala yürüyüşünde fark ederdiniz onu.
Hakan: dedeye bak bee
Mustafa: bu millet neler çekti bee…biz bu dini bugün serbest yaşıyorsak deden gibi baban gibi insanlara borçluyuz… zamanında kafasına vura vura susturmuşlar bu milleti. Bugün dini bu hale getirenler de onlardır.
Ahmed: daha neler neler. Dedem köyün mercii gibidir. Bugün bizim çözemediğimiz bütün fıkıh problemlerini çözer. Ben dedemden öğrendim her şeyi. İmam olmamı çok isteyip beni buraya yollayan da dedemdir. Ablamlara bile teker teker hafızlık eğitimi vermiş zamanında. Onlar da çok okumak istemişler ama hepsi de başörtü engeline takıldı. Okuyamadılar. Ama hepsi benden zeki, anlayışlıdır. Dünyanın en güzel ablalarıdır onlar.
Hakan: neden açmadılar ki? İlimde engel olmaz. Bence bu bir engel olmamalı.
Ahmed: en büyük ablamın birkaç arkadaşı birilerinin bu zihniyette olan düşünceleri yüzünden açtılar ve okudular.
Ablama da çok ısrar ettiler ama ablam katiyen örtüsünden taviz vermedi. Bir ara serbest oldu sandık bir küçük ablam İstanbul’da okuyordu sonra gene bir olaylar oldu ablamlar hep polisle çatışıyordu. Babam en sonunda gidip aldı geldi.
Mert : kaç kardeşsiniz ki?
Ahmed :8
Mert: ne güzel. Hep çok kardeşim olsun istemişimdir… ama bizim evde in cin top oynardı hep.
Mustafa : gidecek misin kardeşim dedenin cenazesine?
Ahmed: biletimi aldım .yarın sabaha kadar orda olurum inşallah. Dedemi ben yıkamak istiyorum. En azından son görevimi yapayım.
Mustafa : inşallah kardeşim Allah taksiratını affetsin…
YAZAN : VÂRESTE
YAZAN : VÂRESTE
Yorum Gönder