Bir yapraktan farkımız olmadığını.
Bir cam gibi insanlık;
Saydam ve yaslanılamaz.
Artık savaşlarda çare değil,
İnsanoğlunun açgözlülüğünü doyurmaya.
Kaç evi olmalı insanın veya ne kadar arsaya sahip olmalı insan,
Daha lüks bir mezar için...
Ya da kaç kimsesiz sığar bir belediyenin herhangi bir bankına?
Hangi devletin yüz ölçümü daha büyüktür bir annenin çığlığından?
Birileri hiç hoş olmayan ses tonuyla,
Nefreti ekiyor bir kaç yıllık zihnimize.
Ne sevmeyi biliyoruz
Ne de bir şeyler uğruna ölmeyi.
Ne sahip olmayı biliyoruz
Ne de ait olmayı.
Oysa hepimiz biliyoruz,
Bir yapraktan farkımız olmadığını.
Gün geçtikçe soluyoruz.
Bari düşeceğimiz toprak temiz kalsın.
YAZAN : Daktiloruhu
Yorum Gönder