Yoktu ağırlığı kalbin imansız
Var olduğunu sanıyordu hayatta Kuran’sız
Ve bilmiyor muydu acaba haramı
Ama sabahlamıştı o kör medyanın başında amansız
Anlatacaklarım vardı benim sayısız
Anlatamıyordum. Anlaşılamıyordum
Tek amacım bir Allah kelamı öğretmekti karşılıksız
Durulmuyordum anlatamayınca bir tek kelam
Sanki boğulacak gibi olsam da her an
Ses yükseliyordu bir anda kitaptan
''Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.''
Nerede ve nasıl anlatacağız o Yaratanı
Ol yaradan ki kifayetsiz cümle kelam-ı ahkama
Bak işte düştük dahi bir boşluğa
Kaybolup gidiyoruz o
sonsuz karanlığın arasında
Oysa Rabbim vardı onca sonsuzluğun arkasında
Kendine gel heyhat! Kulsun sen..
Ol deyince olduran, yürekleri huzurla dolduran
Rahmandır o eşsiz sanatı yaratan.
YAZAN : Rûşendil
Yorum Gönder